Met mijn muziek wil ik een verhaal vertellen. Ik schets een sfeer, die mij op dat moment reflecteert. Maar alleen een sfeer neerzetten is niet genoeg voor mij, er moet iets mee gebeuren. Vanuit die sfeer ga ik op reis en vertel ik een verhaal. Waar je begon laat je los en je gaat mee op avontuur.
2 jaar geleden ben ik zelf op avontuur gegaan. Op dat moment was ik al bezig met stukken schrijven en speelde ik voor mijn vrienden. Op een gegeven moment zei een goede vriend van me dat ik hier echt iets mee moest gaan doen. En dat ben ik toen ook gaan doen.
Maar laten we bij het begin beginnen. Toen ik 8 was, mocht ik van mijn ouders een instrument gaan spelen. Zo ben ik bij Paul Chatrou, mijn eerste pianoleraar terechtgekomen. Hij wist me keer op keer te motiveren met veel verschillende leuke stukken. We hadden een boek dat we volgden, maar ook speelde ik blues en pop stukken, die al heel snel leuk en herkenbaar klonken. Later ben ik meer klassieke stukken gaan spelen. Elke mogelijkheid tot optreden greep ik aan. Voorspeelavonden van pianoles, open podia op school, maar ook gewoon als er ergens een piano stond, dan ging ik er achter zitten. Ik speel nog steeds graag.
Als mensen me hoorden spelen en vroegen of ik later naar het conservatorium wilde, antwoordde ik vaak: “Als je van je hobby je beroep maakt, wat is dan je hobby nog?” Dit klonk in mijn oren van toen als een weldoordacht antwoord.
Met de jaren leer ik echter steeds beter naar mezelf te luisteren, in plaats van naar wat ik denk dat anderen van mij verwachten.
Na mijn middelbare school had ik qua pianotechnieken voor mijn gevoel genoeg geleerd. Meer techniek zou me niet beter helpen mijn gevoel te uiten.